Tis dingsterdag sochens, de derde van oktober. Gait wurd wakker op bedde, zien kleern nog an. I-j ef zelfs de skoenn nog umme de voetn zittn. “Foi”, dacht ‘t keerltien bi-j zichzelf. “Woar bink eigenlijk?”. Gait kek um zich hen, ‘t lek niet op zien engn sloapkaemer. In zien ‘ugenisse kon i-j zich teminsn gien poster van Justin Bieber op de mure ‘erinneren. En dat roze dekbedde met aerties, kump ‘m ook niet bekend veur.
De Gaellemuniger probeert overeinde te koomn, maer et lek weh of er iene met zo’n zwoare tuunaemer op zien eufd lup te meppen. ‘Bam, bam, bam’ dendert er deur zien boommkaemer. Gait giet weer liggn. “Dulle, dat gestamp giet maer deur.” Allienig was dit niet meer zien kaeter, maer de voetstappn op de trappe die i-j eurde. De sloapkaemer deure giet oopn en Gait verstopt zich vanuut ‘n reflex met zien eufd onder ‘t met aerties bedrukte dekbedde.
“Ben je eindelijk wakker? Slaapkop”, eurde i-j een liefdevol maegien zaegn. Die stemme herkende i-j uut duuzenden. “Nienke”, zi-j Gait teegn zichzelf. ‘T zol toch niet zo weenn dat Gait zich niet maer kan ‘erinneren dat i-j überhaupt met ‘eur mee noar huus is egoan, loat stoan dat i-j zich nog iets van de nacht kon ‘erinneren. Nienke is Gait zien crush, dat blonde maegien met eur engelengezechien en eur iets te groote brille. Die ze niet iens echt neudig ef, maer ‘t stet ‘eur belachelijk goed. Of as ze nou met de moatn op vekansie noar Mallorca waarn, of met de Kærsdaegn in Dieka: as Nienke veurbi-j kwam flaneern, draeide alle eufdn veurbi-j. De kearls keekn verlekkerd, ‘t vrouwvolk vaeke vol afgunst.
“Hallo, ik praat tegen je.” Gait ontwaekte weer uut zien dagdroom. “Je moet echt maken dat je hier wegkomt, m’n vader komt zo thuis. En die is sowieso niet van slaapfeestjes met vreemde jongens. En helemaal niet wanneer ze ook nog lopen te kotsen in de gang.” Bi-j dat leste get er weer een lampien brandn. “Ah, zol dat dat zure smaekien in de slokke ween?”, dacht i-j bij zichzelf. Van Nienke mocht ‘ie nog weh eem onder pompe. “Je hebt precies vijf minuten.” De kaeter in zien eufd maekte plaats veur adrenaline en as Churandy Martina met ‘n börrel op, snelt i-j van de trappe richtige de badkaemer. Noar ‘n paer minuutn is’t keerltien weer ielemoale ‘t mannegien en de doerak smeert nog snel een likkien brylcreem van Nienke eur vaejer deur zien toefte.
Bi-j de veurdeure voltrekt zich ‘n ongemakkelijk moment. Gait wol ook niet met de nachtskute weggoan, maer Nienke wachte ‘m al op in de nog natte hal die ‘t deerntien net nog ant feiln was. “Ey maer eh, emm wi-j vannacht wat-e-had?” probeerde i-j bij Nienke te achteraeln. “Wat denk je zelf?”, sprak zi-j met ien lachien, twiel ze de veurdeure veur zien neuze dechte gooide. Veralderierd lup Gait de stroate uut, richting de Kaaihof. I-j rök an zien overemp, de lucht dut ‘m ‘t mieste denken an de vloerbedekkige uut de keet tijdens old en ni-j: skroal bier en rook. ‘T luchien kwam em teegn de strop op.
Gait lup op ien dreaffien de Kaaihof bin, zien moatn em al zo’n stoatoafel e-kaapt en ‘het Slavenkoor’ klinkt deur ‘t zaeltien.
As ze Gait zien, wurd ‘r ejoeld. Enke snelt noar ‘m toe. “En? Ist ‘oe eindelijk e-lukt met Nienke?”
Gait kek ‘m an en nemp ‘n slok van zien angereikte biertien. “Ek wiet ‘t eignlijk niet.” I-j nemp nog ‘n slok bier, wat de jonge Gaellemuniger nog veur gien meter smaekt. “Ek bin geleuf ek in sloap e-valln op eur bedde.” Bi-j Enke lup op dat moment ‘t bier via de gaetn uut zien neuze weer noar buutn en slut ‘m op de skolder: “Kearl, wat bu-j ook ‘n bezunder petret.”