Het ging de laatste weken wel prima eigenlijk, ik was vastberaden om de dans te ontspringen en voorlopige doktersbezoeken af te wenden. Afgelopen weekend ging het alsnog mis en vanochtend heb ik toch nog maar even een afspraak gemaakt bij de huisarts. Of nou ja, je moet dan eerst langs de assistente van de huisarts hè, die proberen je doorgaans af te schepen met een kulverhaaltje dat je even rustig aan moet doen en anders over twee weken nog maar eens terug moet komen voor een kuurtje. Ik heb haar toch de ernst van de situatie proberen te laten inzien, omdat ik geen twee weken meer heb. Sterker, ik deed haar de mededeling ‘dat ik niet weet of dit gesprek maandagochtend nog wel zin heeft.’
Misschien moet ik een carrière switch als deur tot deur verkoper overwegen, want de lieftallige jongedame aan de andere kant van de telefoon kwam na mijn relaas tot de conclusie dat een face to face gesprek met de dienstdoende huisarts misschien toch wel enige urgentie behoeft. Nadat ik in de wachtkamer de kerstedities van de Libelle en de Margriet uit 2016 doorgelezen had en nog even te weten kwam wat de BN’ers gingen eten op tweede kerstdag – Yolanthe Cabau van Kasbergen en Wesley Sneijder een salade van zalm, aardappelkroketten, varkenshaasje en een vlaflip toe, Arie Boomsma deed iets met hipstershakes en moeilijk uitspreekbare superfoods – mocht ik plaatsnemen in de stoel tegenover mijn huisarts.
“Zo, Nick, dat is even geleden hè, wat kan ik voor je doen?”
“Ja dokter, ik weet het niet zo goed, slecht slapen, het eten smaakt niet meer”
“Hmmm, oké, je ziet er ook wat pips uit, is het misschien iets in de relationele sfeer?”
“Nee dokter, met Valentijnsdag krijg ik geen brieven en tijdens het gourmetten op tweede kerstdag hoef ik mijn pannetjes met niemand te delen”
“Duidelijk, spelen er dan andere dingen Nick? Ik zit even in je dossier te kijken en de laatste keren dat je mij een bezoekje bracht, waren ook allemaal eind april of in mei, ik zie een patroon”
“Dokter, u moet weten, het gaat over de lokale voetbalclub”
“Oh, het gaat over Sportclub Genemuiden, zeg dat dan meteen. Wat leuk, speelt Erreman van Pietien nog steeds in het eerste elftal?”
“Nee dokter, die heeft al een seizoen of drie geleden zijn schoenen aan de wilgen gehangen”
“Zonde, dat was altijd een van mijn favoriete spelers. Maar als ik het dus goed begrijp spelen ze zaterdag een belangrijke wedstrijd?”
“Klopt dokter, we kunnen kampioen worden. Maar dan moeten we zelf winnen van de concurrent én mag Eemdijk niet winnen op Urk”
“Het is me volkomen duidelijk Nick. Ik heb het doktershandboek er even bij gepakt, en dit is een klassiek geval van kampioenskoorts. En wanneer ik even in je medisch-dossier kijk, Nick, zie ik dat je hier in 2004 en 2014 ook last van had”
“Oh verrek ja dokter, er begint me inderdaad weer wat te dagen”
“En weet je nog wat ik je toen als advies had meegegeven?”
“Ruim voldoende drinken, toch dokter?”
“Inderdaad Nick, ruim voldoende drinken”
“Dank u, dokter”
“Graag gedaan Nick, doe de groeten aan Erreman van Pietien en ik hoop dat je hier volgend jaar met precies dezelfde klachten zit.”
Mocht u, lieve Sportcluppers, deze klachten herkennen, vergeet dan vooral de wijze raad niet die ik van mijn dokter heb meegekregen.
Ps: voor alle mannen die bonje krijgen met hun vrouw omdat ze niet meer helemaal kaarsrecht over een lijn kunnen lopen, zeg dan ook gewoon: “Ja, maar de dokter van Nick heeft gezegd dat ik goed moest drinken.”
Graag gedaan.