Er is niemand aanwezig bij Sc Genemuiden – Flevo Boys. Geen spelertjes uit JO-10-1 die in Jur van Dalfsen, Omar Kavak, Kay Velda of Sijmon Eenkhoorn hun helden zien. Geen familieleden van spelers. Geen mannen die blij zijn dat even twee uur onder de hoede van moeder de vrouw vandaan zijn. Geen vrouwen die blij zijn dat ze even twee uur onder het gewauwel van hen man uit zijn. Geen figuren die zeggen dat ze naar het voetballen gaan, maar zelden in de tweede helft de motivatie voelen om nog langs het veld plaats te nemen.
Maar wat ik het meest sneue vind; geen pupil van de week. Laten we eerlijk zijn, dat is toch voor elk voetballend kind een van de hoogtepunten. Mee de kleedkamer in, tossen, even scoren bij de keeper van de tegenstander, om vervolgens in de dug-out plaats te nemen tussen de selectiespelers. Om na de wedstrijd moe, maar voldaan, naar huis te gaan, met onder je arm een Tango waarop alle handtekeningen van je groen-witte helden te bewonderen zijn. Die bal nam je dan vervolgens standaard twee nachten mee naar bed, waarna je ouders het wel welletjes vonden en je vanaf maandag gewoon weer met een knuffel in bed zou moeten slapen, in plaats van (toen) de handtekeningen van Gerben van Dijk of Gert Abma.
Nou ja, voor iedereen zou zoiets legendarisch moeten zijn. Behalve voor mij. Ik werd vergeten als toenmalig E-pupil. Daarom mocht ik als D-junior nog opdraven als pupil van de week. Normaal vergeet je zo’n gebeurtenis al niet snel, maar deze uitvoering zal ik helemaal nooit vergeten. Ik was net 12 geworden en mocht mee naar SDC Putten, uit. Normaal krijg je een speciaal trainingspakje, met achterop: ‘Pupil v/d week.’ Maar als kersverse brugklasser was deze iets te klein, ik zag er uit als een Michelin-poppetje met een trainingsjasje als croptop en een trainingsbroek als driekwartbroek. Toegegeven, ik was trendsetter. Niet veel later werd de driekwartbroek een waar mode-item.
Vervolgens kreeg ik de kleinste maat trainingspak uit de selectie, waarin ik nog steeds verstoppertje kon spelen. De jongste selectiespeler van SDC Putten was die middag slechts drieënhalf jaar ouder dan de Gaellemuniger pupil van de week. Ook ik mocht scoren bij de keeper van Putten. Ik zag een gaatje in de rechterbovenhoek, waar ik de de bal op mijn die ochtend voor het eerst gepoetste kicksen wel even in wilde draaien. Het werd de ballenvanger. We wonnen, geloof ik. Ik kwam thuis met een oranje tango, met daarop alle handtekeningen. Die ik niet mee naar bed nam, maar stalde onder mijn kersverse Britney Spears poster uit de BreakOut!.